Hallo, wij zijn Patricia & Olivier

Wij zijn Olivier Dalemans en Patricia Vrancken, respectievelijk geboren en getogen in Elen (Dilsen-Stokkem) en Kuringen (Hasselt). We leerden mekaar kennen tijdens Rode Kruis-activiteiten. Olivier als materiaalmeester en ik als opleidingsverantwoordelijke. We moesten samenwerken. Ik met die gast met zijn gebreid debardeurke aan. Maar… dat ging goed. Of hij misschien zin had om een hapje bij mij te eten, want er was nog wat kaas over van gisteren… . Olivier is blijven plakken. Ik denk dat de kaasschotel in de smaak viel. Niet mijn kookkunst, want koken kan ik hoegenaamd niet.

Wij zijn beiden erg gepassioneerd bezig (geweest) voor het Rode Kruis. Beiden als lesgever Eerste Hulp aan de bevolking en als Instructeur voor de hulpverleners. We vertoefden beiden in een ietwat kleinere afdeling, waardoor we ook provinciaal actief zijn. Zo kwamen we nog eens ergens en konden we toch ook ons steentje bijdragen en iets goeds doen voor de wereld.

Karakterieel verschillen we toch wel een beetje: Olivier houdt het graag rustig en zoekt op zijn eentje alle mogelijke redeneringen uit. Ik vertoef liever "onder de mensen" zoals dat heet. Een babbelke hier, een cavaatje daar. Slik, ja. Daar hielden ze thuis ook van: de familie bij elkaar, lekker eten en drinken. Bij Olivier is dat wat uit den boze. Handig voor mij, bij feestjes… . Maar, met feesten alleen gaan we er niet komen. Ik ben al sinds mijn tiende bij het Rode Kruis en dan wil je meer. Ondertussen werk ik in Ziekenhuis Oost-Limburg. Ik ben sociaal verpleegkundige van opleiding, maar ik tracht momenteel de dienst patiëntenbegeleiding te runnen. Olivier vertoeft bij dezelfde werkgever als IT-er, senior eigenlijk, maar dat hoort hij niet graag.

Wij houden beiden van lekker eten en een gezellige avond, gewoon met ons tweetjes, samen met de kat(ten). Ja, sinds wij samen zijn, waren er altijd katten. Deze hebben wij nooit ergens opgehaald, ze zijn steeds aanbeland of hoorden bij de boerderij. Zodra we zelf onze intrek hebben genomen op de hoeve, gaan we zeker een aantal diertjes een plekje geven thuis: een hond (of twee… ), een kat, misschien wel een ezel of enkele ganzen… .

Naast onze full-time werkzaamheden, tref je ons het vaakst tussen… onze spullen; de "rommel" voor sommigen. Maar, wat is er nu leuker dan een object aantreffen waar je zelf de mooiste herinneringen bij voelt?